به گزارش اقتصادنیوز، مهمترین نگرانی پس از فعال شدن مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل ، شدت اثرات آن بر اقتصاد ایران است. از یک سو، دولتمران و نماینگان مجلس اعلام می‌کنند که مکانیسم ماشه، اثر چندانی بر اقتصاد ایران ندارد و از طرف دیگر، اقتصاددانان و تحلیلگران با نگاه واقع بینانه به اثرات اسنپ بک بر اقتصاد کشور می پردازند.
از جمله سوالاتی که در این میان مطرح می‌شود این است که با فعال شدن مکانیسم ماشه، تحریم‌ها بر روی مراودات تجاری ایران با کشورهای روسیه و چین چه اثری می‌گذارد؟ آیا تحریم های شورای امنیت که با اسنپ بک بازگشته اند، در شرایط فعلی، همان اثرات دهه 90 را دارد؟
گفتگوی اقتصادنیوز با مرتضی آقامیری را در ادامه می‌خوانید.
*****
آقای آقامیری! در مورد اثرات مکانیسم ماشه برخی معتقدند با توجه به اینکه ایران در سال‌های اخیر، تحت تحریم‌های آمریکا بوده،تحریم های شورای امنیت نمی‌تواند فشار بیشتری به اقتصاد ایران وارد کند. یک نگاه دیگر هم این است که اسنپ‌بک، به نوعی مشروعیت حقوقی و قانونی به تحریم‌های آمریکا می‌دهد و اثر زیادی در روابط اقتصادی و خارجی ایران دارد. تحلیل شما چیست؟
من با تحلیل دوم موافق هستم. متوجهم که تحریم‌های آمریکا از تحریم‌های سازمان ملل بزرگتر است، اما در اسنپ‌بک دیگر دو نکته وجود دارد. نخست، مشروعیت بخشیدن به تحریم‌ها علیه ایران و دوم الزام‌آور بودن تحریم‌ها برای کشورهای عضو سازمان ملل است. این دو مورد، فضا را از تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا به طور کلی متفاوت می‌کند.
قید الزام ور بودن هم باعث می‌شود، امکان دور زدن تحریم‌ها کمتر شود و هزینه زیادی برای ایران داشته باشد. با فعال شدن مکانیسم ماشه، حتی بیرون آمدن از ذیل فصل هفت منشور سازمان ملل هم تقریبا غیرممکن است و هرگونه عملیات نظامی را علیه ایران ممکن می‌کند. تاکنون کشورهایی که ذیل فصل هفت قرار گرفته اند نتوانسته اند از آن بیرون بیایند. ایران فقط یک بار توانست با برجام از آن خارج شود اما الان دیگر امکان خروج ایران از ذیل فصل هفت وجود ندارد.
همین امر باعث بروز چند اتفاق اقتصادی برای ایران می‌شود. از یک سو، ریسک تبادلات بین‌المللی ایران بسیار بالا می‌رود و همانطور که در ماده 41 قطعنامه 1929 قید شده است، اگر اقدامات غیرنظامی کافی نبوده است، مشروعیت اقدامات نظامی هم می‌تواند به آن اضافه شود و این خطری است که مکانیسم ماشه ایران را تهدید می‌کند.
در چنین شرایطی، وضعیت تجارت و تولید ایران بغرنج می شود. بنابراین، من با کسانی موافقم که فکر می‌کنند مکانیسم ماشه، مشکل جدی برای ایران ایجاد می‌کند و در واقع شاید برخی از تبعاتش در کوتاه مدت برگشت‌ناپذیر باشد.
چین و روسیه در زمان فعال شدن مکانیسم ماشه می‌توانند کشورهای قابل اعتمادی برای ایران باشند؟ چه تضمینی وجود دارد همکاری‌شان را با ایران ادامه دهند؟
از جمله سوالاتی که در این میان مطرح می‌شود این است که با فعال شدن مکانیسم ماشه، تحریم‌ها بر روی مراودات تجاری ایران با کشورهای روسیه و چین چه اثری می‌گذارد؟ آیا تحریم های شورای امنیت که با اسنپ بک بازگشته اند، در شرایط فعلی، همان اثرات دهه 90 را دارد؟
گفتگوی اقتصادنیوز با مرتضی آقامیری را در ادامه می‌خوانید.
*****
آقای آقامیری! در مورد اثرات مکانیسم ماشه برخی معتقدند با توجه به اینکه ایران در سال‌های اخیر، تحت تحریم‌های آمریکا بوده،تحریم های شورای امنیت نمی‌تواند فشار بیشتری به اقتصاد ایران وارد کند. یک نگاه دیگر هم این است که اسنپ‌بک، به نوعی مشروعیت حقوقی و قانونی به تحریم‌های آمریکا می‌دهد و اثر زیادی در روابط اقتصادی و خارجی ایران دارد. تحلیل شما چیست؟
من با تحلیل دوم موافق هستم. متوجهم که تحریم‌های آمریکا از تحریم‌های سازمان ملل بزرگتر است، اما در اسنپ‌بک دیگر دو نکته وجود دارد. نخست، مشروعیت بخشیدن به تحریم‌ها علیه ایران و دوم الزام‌آور بودن تحریم‌ها برای کشورهای عضو سازمان ملل است. این دو مورد، فضا را از تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا به طور کلی متفاوت می‌کند.
قید الزام ور بودن هم باعث می‌شود، امکان دور زدن تحریم‌ها کمتر شود و هزینه زیادی برای ایران داشته باشد. با فعال شدن مکانیسم ماشه، حتی بیرون آمدن از ذیل فصل هفت منشور سازمان ملل هم تقریبا غیرممکن است و هرگونه عملیات نظامی را علیه ایران ممکن می‌کند. تاکنون کشورهایی که ذیل فصل هفت قرار گرفته اند نتوانسته اند از آن بیرون بیایند. ایران فقط یک بار توانست با برجام از آن خارج شود اما الان دیگر امکان خروج ایران از ذیل فصل هفت وجود ندارد.
همین امر باعث بروز چند اتفاق اقتصادی برای ایران می‌شود. از یک سو، ریسک تبادلات بین‌المللی ایران بسیار بالا می‌رود و همانطور که در ماده 41 قطعنامه 1929 قید شده است، اگر اقدامات غیرنظامی کافی نبوده است، مشروعیت اقدامات نظامی هم می‌تواند به آن اضافه شود و این خطری است که مکانیسم ماشه ایران را تهدید می‌کند.
در چنین شرایطی، وضعیت تجارت و تولید ایران بغرنج می شود. بنابراین، من با کسانی موافقم که فکر می‌کنند مکانیسم ماشه، مشکل جدی برای ایران ایجاد می‌کند و در واقع شاید برخی از تبعاتش در کوتاه مدت برگشت‌ناپذیر باشد.
چین و روسیه در زمان فعال شدن مکانیسم ماشه می‌توانند کشورهای قابل اعتمادی برای ایران باشند؟ چه تضمینی وجود دارد همکاری‌شان را با ایران ادامه دهند؟