تعادل|
ارزش بازاری دارو‌های پلاسمایی 6 همت است که 40 درصد آن وارداتی است؛ این درحالی است که 50 درصد پلاسما ی مورد نیاز کشور یعنی 500 هزار لیتر در داخل تامین می‌شود. تامین‌کنندگان پلاسما نسبت به عدم هماهنگی بین نهادهای دولتی در روند توسعه صنعت پلاسما گلایه‌مند هستند. چالش اصلی این حوزه «بوروکراسی اداری و تغییر سیاست‌ها با تغییر مدیران» مطرح می‌شود. رییس انجمن تامین‌کنندگان پلاسما در پاسخ به اینکه چالش اصلی این صنعت چیست و چه کسانی در روند توسعه این صنعت مزاحمت ایجاد می‌کنند؟ می‌گوید: چالش اصلی ما این است که صدای واحد از دولت نمی‌شنویم در هر دولت یک بخش یا نهاد دولتی ساز مخالف می‌زند؛ در حال حاضر سازمان انتقال خون و غذا و دارو همگی موافق هستند، اما یک استاندار به راحتی می‌تواند مانع تاسیس مرکز اخذ پلاسما یا واحد تولید شود. یا از آن سو، هر مدیری که در سازمان انتقال خون منصوب می‌شود به صورت سلیقه‌ای برخورد می‌کند؛ یک مدیر استقبال می‌کند یک مدیر به روش‌های مختلف سنگ اندازی می‌کند. در حالی که این یک موضوع ملی و حاکمیتی است و باید در تمام دولت‌ها و تمام مدیران یک سیاست واحد و بلندمدت در قبال آن اتخاذ کنند.
20 درصد کسری در تولید دارو
به گزارش«تعادل»، نشست «روند توسعه صنعت پلاسما» روز گذشته در اتاق بازرگانی تهران با حضور اعضای هیات‌رییسه انجمن تامین‌کنندگان پلاسما و دارو‌های پلاسمایی برگزار شد. نریمان صدری رییس انجمن با اشاره به اهمیت پلاسما در صنعت دارو گفت: در ابتدای دهه 80 پیشرفت و مصرف دارو و تجهیزات پزشکی ازمیزان تولید سرعت گرفت و امروز 80 درصد دارو‌های مورد نیاز انسان‌ها تولید می‌شود و 20 درصد در حوزه‌های مختلف کسری داریم که یکی از این حوز‌ها پلاسما است. بنا به توضیحات او، یکی از راه‌های اخذ پلاسما این است که خون اهدا‌کننده را در سانتریفیوژ قرار می‌دادند و طی مراحلی پروتئین جدا می‌شود. در چند سال اخیر دیگر نیازی به اخذ خون از داوطلب نیست و مستقیم پلاسما از اهدا‌کننده اخذ می‌شود. با این روش محدودیت اهدا از 4 بار در سال به 36 بار رسید، هر چند در کشور امریکا تا 102 بار در سال رسیده است. صدری با اشاره به سابقه اخذ مستقیم پلاسما در کشور گفت: ما نیز در ایران به دنبال انجام این کار بودیم، اما بوروکراسی‌های اداری و سختی‌های اخذ مجوز و قوانین مانع اصلی بود تا اینکه مجلس واسطه شد و دولت مجوز لازم را داد و در دهه 80 ما با همکاری یک شرکت آلمانی به صورت جوینت وینچر این تکنولوژی وارد شد و مرکز آن به صورت کاملا خصوصی تاسیس شد. در آن زمان علت مخالفت دولت این بود که این کار را وظیفه حاکمیت می‌دانست.
وی افزود: متاسفانه برخی دولتی‌ها بخش خصوصی را رقیب خود می‌دانند در حالی که این وسط بحث سلامت مردم و بعد قدرت دارویی و نفوذ در منطقه مطرح است و این طرح در نهایت به نام ایران تولید خواهد شد. صدری با اشاره نیاز صنایع دارویی کشور به پلاسما گفت: بنا بر اعلام سازمان غذا و دارو نیاز کشور 1 میلیون لیتر است که الان ما می‌توانیم نیمی از آن را تولید کنیم و آن را به شرکت‌های تولید دارو به عنوان مواد اولیه اصلی برسانیم. در تمام سال‌ها در لیست کمبود دارویی کشور دارو‌های با منشأ پلاسما وجود داشته و دارد.
70 درصد پلاسمای دنیا را
امریکا تامین می‌کند
به گفته رییس انجمن تامین‌کنندگان پلاسما، صنعت پلاسما آنقدر مهم است که 70 درصد پلاسمای مورد نیاز دنیا از سوی امریکا تولید شود. نیاز دنیا 80 میلیون لیتر است که قیمت هر لیتر آن 100 دلار است و اگر ارزش افزوده را محاسبه کنید ارزش هر لیتر 200 دلار است.
او همچنین با اشاره به دیدگاه‌های مختلف کشور‌ها نسبت به اخذ پلاسما از افراد گفت: 3 دیدگاه در این حوزه وجود دارد. اولین مدل امریکایی است یعنی اینکه پلاسما متعلق به انسان است و می‌تواند آن را بفروشد و مرکزی که آن را دریافت می‌کند باید هزینه آن را به فرد اهدا‌کننده پرداخت کند. در واقع نگاه کاملا اقتصادی دارد که من شخصا با آن مخالف هستم .این روش در امریکا و فرانسه اجرا می‌شود.
صدری ادامه داد: دیدگاه دوم تفکر آلمانی است که می‌گوید این یک نوع اهدا است و هر فرد داوطلب در جهت ارتقا و کمک به جامعه انجام می‌دهد و دولت یا مرکز پذیرنده در قبال این اهدا باید امتیازاتی ارایه دهد که این روش اکنون در ایران اجرا می‌شود. مثلا در مراکز خصوصی هر فردی که پلاسمای خود را اهدا می‌کند و یک روز خود را به این کار اختصاص می‌دهد، هزینه‌ای در حد هزینه رفت و آمد به وی پرداخت می‌شود. اما مدل سوم که به گفته صدری، فقط در کشور‌های اسکاندیناوی جواب داده وبر اساس اهدای داوطلبانه است. در واقع هر کشوری که درآمد سرانه مردم آن بالاتر از متوسط جهانی است این روش جواب داده است. رییس انجمن تامین‌کنندگان پلاسما با اشاره به میزان اهدای خون در کشور گفت: ما هر سال 2.3 میلیون لیتر اهدای داوطلبانه خون داریم که اگر بخواهیم از روش خون‌گیری به میزان تولید پلاسمایی که امروز تامین می‌شود برسیم باید 5 برابر میزان اهدا خون فعلی صورت بگیرد.
صدای واحد از دولت شنیده نمی‌شود
او تصریح کرد: چالش اصلی ما این است که صدای واحد از دولت نمی‌شنویم در هر دولت یک بخش یا نهاد دولتی ساز مخالف می‌زند به‌طور مثال اکنون دولت، سازمان انتقال خون و غذا و دارو همگی موافق هستند، اما یک استاندار به راحتی می‌تواند مانع تاسیس مرکز اخذ پلاسما یا واحد تولید شود ما می‌خواستیم مراکز جدیدی در استان‌ها ایجاد کنیم، اما استاندار مخالفت کرد و مردم آن استان از پلاسمای خون محروم شد. از طرفی هر مدیری که در سازمان انتقال خون منصوب می‌شود به صورت سلیقه‌ای برخورد می‌کنند یک مدیر استقبال می‌کند یک مدیر به روش‌های مختلف سنگ اندازی می‌کند در حالی که این یک موضوع ملی و حاکمیتی است و باید در تمام دولت‌ها و تمام مدیران یک سیاست واحد و بلندمدت در قبال آن اتخاذ کنند. او با اشاره به حضور خیرین در این حوزه گفت: در یکی از شهرستان‌ها یک خیر یک ساختمان را با 20 دستگاه پلاسما امریکایی و تخت و سایر تجهیزات آماده کرد و فقط سازمان انتقال خون باید به لحاظ پرسنل تخصصی آنجا را تامین می‌کرد؛ 3 رییس‌جمهور به آن استان سفر کردند و این خیر از رییس‌جمهور درخواست می‌کرد که به این مورد رسیدگی کنند. در واقع سازمان انتقال خون هیچ تبلیغ یا فرهنگ‌سازی انجام نمی‌داد در حالی که طبقه اول همان ساختمان خون اهدا می‌شد.
نیاز ایران به پلاسما چقدر است؟
در ادامه صدری با اشاره به تغییر سیاست‌ها در دولت‌های مختلف گفت: 8 سال مدیری در سازمان انتقال خون داشتیم که همراه بود. بعد از آن 8 سال وزیر و رییس انتقال خون آمد که اجازه تاسیس یک مرکز اخذ پلاسما صادر نشد در دولت یازدهم و دوازدهم وزیر بهداشت وقت کاملا مخالف فعالیت بخش خصوصی در این حوزه بود، اما وقتی کرونا همه گیر شد و نقش پلاسما مشخص شد آنقدر که هیچ کشوری حاضر به صادرات یک کیسه پلاسما حتی به 10 برابر قیمت نبود متوجه سیاست اشتباه خود شدند، اما متاسفانه زمان از دست رفته بود.
او تصریح کرد: ارزش بازاری دارو‌های پلاسمایی 6 همت است که 40 درصد آن وارداتی است. امروز 50 درصد پلاسمای مورد نیاز کشور یعنی 500 هزار لیتر در داخل تامین می‌شود این درحالی است که کسری پلاسمای جهانی 18 درصد است. در ادامه این نشست عبدل وند مدیرکل غذا دارو با بیان اینکه سیاست این سازمان حمایت از بخش خصوصی و خودکفا شدن کشور در تامین پلاسمای کشور است، گفت: به‌طور کلی افزایش واحد‌های فعال در حوزه پلاسما اعم از اخذ فرآورده، پالایش و تبدیل آن به دارو اتفاق خوبی است. هم به لحاظ مالی، هم پدافند غیر عامل، زیرا علاوه بر تقویت صنعت داروی کشور، سلامت فرد اهدا‌کننده به‌طور کامل پایش می‌شود. او در بخش دیگری از صحبت‌هایش اینطور گفت: در دوران کرونا کشور‌هایی که تولید صنعتی داشتند و پلاسما صادر می‌کردند به دلیل شرایط خاص آن زمان حتی علی رغم پرداخت پول بیشتر حاضر نبودند این فراورده را به کشور دیگری صادر کنند در واقع آن زمان اولویت مردم کشور خودشان بودند. مدیرکل سازمان غذا و دارو تصریح کرد: ما به‌طور کامل از این روند حمایت می‌کنیم و هر کمکی در سطح فنی و کارشناسی بتوانیم فارغ از اینکه واحد دولتی، خصولتی یا بخش خصوصی باشد انجام می‌دهیم، زیرا مهم‌ترین اولویت و هدف این سازمان سلامت و درمان مردم است.
ارزش بازاری دارو‌های پلاسمایی 6 همت است که 40 درصد آن وارداتی است؛ این درحالی است که 50 درصد پلاسما ی مورد نیاز کشور یعنی 500 هزار لیتر در داخل تامین می‌شود. تامین‌کنندگان پلاسما نسبت به عدم هماهنگی بین نهادهای دولتی در روند توسعه صنعت پلاسما گلایه‌مند هستند. چالش اصلی این حوزه «بوروکراسی اداری و تغییر سیاست‌ها با تغییر مدیران» مطرح می‌شود. رییس انجمن تامین‌کنندگان پلاسما در پاسخ به اینکه چالش اصلی این صنعت چیست و چه کسانی در روند توسعه این صنعت مزاحمت ایجاد می‌کنند؟ می‌گوید: چالش اصلی ما این است که صدای واحد از دولت نمی‌شنویم در هر دولت یک بخش یا نهاد دولتی ساز مخالف می‌زند؛ در حال حاضر سازمان انتقال خون و غذا و دارو همگی موافق هستند، اما یک استاندار به راحتی می‌تواند مانع تاسیس مرکز اخذ پلاسما یا واحد تولید شود. یا از آن سو، هر مدیری که در سازمان انتقال خون منصوب می‌شود به صورت سلیقه‌ای برخورد می‌کند؛ یک مدیر استقبال می‌کند یک مدیر به روش‌های مختلف سنگ اندازی می‌کند. در حالی که این یک موضوع ملی و حاکمیتی است و باید در تمام دولت‌ها و تمام مدیران یک سیاست واحد و بلندمدت در قبال آن اتخاذ کنند.
20 درصد کسری در تولید دارو
به گزارش«تعادل»، نشست «روند توسعه صنعت پلاسما» روز گذشته در اتاق بازرگانی تهران با حضور اعضای هیات‌رییسه انجمن تامین‌کنندگان پلاسما و دارو‌های پلاسمایی برگزار شد. نریمان صدری رییس انجمن با اشاره به اهمیت پلاسما در صنعت دارو گفت: در ابتدای دهه 80 پیشرفت و مصرف دارو و تجهیزات پزشکی ازمیزان تولید سرعت گرفت و امروز 80 درصد دارو‌های مورد نیاز انسان‌ها تولید می‌شود و 20 درصد در حوزه‌های مختلف کسری داریم که یکی از این حوز‌ها پلاسما است. بنا به توضیحات او، یکی از راه‌های اخذ پلاسما این است که خون اهدا‌کننده را در سانتریفیوژ قرار می‌دادند و طی مراحلی پروتئین جدا می‌شود. در چند سال اخیر دیگر نیازی به اخذ خون از داوطلب نیست و مستقیم پلاسما از اهدا‌کننده اخذ می‌شود. با این روش محدودیت اهدا از 4 بار در سال به 36 بار رسید، هر چند در کشور امریکا تا 102 بار در سال رسیده است. صدری با اشاره به سابقه اخذ مستقیم پلاسما در کشور گفت: ما نیز در ایران به دنبال انجام این کار بودیم، اما بوروکراسی‌های اداری و سختی‌های اخذ مجوز و قوانین مانع اصلی بود تا اینکه مجلس واسطه شد و دولت مجوز لازم را داد و در دهه 80 ما با همکاری یک شرکت آلمانی به صورت جوینت وینچر این تکنولوژی وارد شد و مرکز آن به صورت کاملا خصوصی تاسیس شد. در آن زمان علت مخالفت دولت این بود که این کار را وظیفه حاکمیت می‌دانست.
وی افزود: متاسفانه برخی دولتی‌ها بخش خصوصی را رقیب خود می‌دانند در حالی که این وسط بحث سلامت مردم و بعد قدرت دارویی و نفوذ در منطقه مطرح است و این طرح در نهایت به نام ایران تولید خواهد شد. صدری با اشاره نیاز صنایع دارویی کشور به پلاسما گفت: بنا بر اعلام سازمان غذا و دارو نیاز کشور 1 میلیون لیتر است که الان ما می‌توانیم نیمی از آن را تولید کنیم و آن را به شرکت‌های تولید دارو به عنوان مواد اولیه اصلی برسانیم. در تمام سال‌ها در لیست کمبود دارویی کشور دارو‌های با منشأ پلاسما وجود داشته و دارد.
70 درصد پلاسمای دنیا را
امریکا تامین می‌کند
به گفته رییس انجمن تامین‌کنندگان پلاسما، صنعت پلاسما آنقدر مهم است که 70 درصد پلاسمای مورد نیاز دنیا از سوی امریکا تولید شود. نیاز دنیا 80 میلیون لیتر است که قیمت هر لیتر آن 100 دلار است و اگر ارزش افزوده را محاسبه کنید ارزش هر لیتر 200 دلار است.
او همچنین با اشاره به دیدگاه‌های مختلف کشور‌ها نسبت به اخذ پلاسما از افراد گفت: 3 دیدگاه در این حوزه وجود دارد. اولین مدل امریکایی است یعنی اینکه پلاسما متعلق به انسان است و می‌تواند آن را بفروشد و مرکزی که آن را دریافت می‌کند باید هزینه آن را به فرد اهدا‌کننده پرداخت کند. در واقع نگاه کاملا اقتصادی دارد که من شخصا با آن مخالف هستم .این روش در امریکا و فرانسه اجرا می‌شود.
صدری ادامه داد: دیدگاه دوم تفکر آلمانی است که می‌گوید این یک نوع اهدا است و هر فرد داوطلب در جهت ارتقا و کمک به جامعه انجام می‌دهد و دولت یا مرکز پذیرنده در قبال این اهدا باید امتیازاتی ارایه دهد که این روش اکنون در ایران اجرا می‌شود. مثلا در مراکز خصوصی هر فردی که پلاسمای خود را اهدا می‌کند و یک روز خود را به این کار اختصاص می‌دهد، هزینه‌ای در حد هزینه رفت و آمد به وی پرداخت می‌شود. اما مدل سوم که به گفته صدری، فقط در کشور‌های اسکاندیناوی جواب داده وبر اساس اهدای داوطلبانه است. در واقع هر کشوری که درآمد سرانه مردم آن بالاتر از متوسط جهانی است این روش جواب داده است. رییس انجمن تامین‌کنندگان پلاسما با اشاره به میزان اهدای خون در کشور گفت: ما هر سال 2.3 میلیون لیتر اهدای داوطلبانه خون داریم که اگر بخواهیم از روش خون‌گیری به میزان تولید پلاسمایی که امروز تامین می‌شود برسیم باید 5 برابر میزان اهدا خون فعلی صورت بگیرد.
صدای واحد از دولت شنیده نمی‌شود
او تصریح کرد: چالش اصلی ما این است که صدای واحد از دولت نمی‌شنویم در هر دولت یک بخش یا نهاد دولتی ساز مخالف می‌زند به‌طور مثال اکنون دولت، سازمان انتقال خون و غذا و دارو همگی موافق هستند، اما یک استاندار به راحتی می‌تواند مانع تاسیس مرکز اخذ پلاسما یا واحد تولید شود ما می‌خواستیم مراکز جدیدی در استان‌ها ایجاد کنیم، اما استاندار مخالفت کرد و مردم آن استان از پلاسمای خون محروم شد. از طرفی هر مدیری که در سازمان انتقال خون منصوب می‌شود به صورت سلیقه‌ای برخورد می‌کنند یک مدیر استقبال می‌کند یک مدیر به روش‌های مختلف سنگ اندازی می‌کند در حالی که این یک موضوع ملی و حاکمیتی است و باید در تمام دولت‌ها و تمام مدیران یک سیاست واحد و بلندمدت در قبال آن اتخاذ کنند. او با اشاره به حضور خیرین در این حوزه گفت: در یکی از شهرستان‌ها یک خیر یک ساختمان را با 20 دستگاه پلاسما امریکایی و تخت و سایر تجهیزات آماده کرد و فقط سازمان انتقال خون باید به لحاظ پرسنل تخصصی آنجا را تامین می‌کرد؛ 3 رییس‌جمهور به آن استان سفر کردند و این خیر از رییس‌جمهور درخواست می‌کرد که به این مورد رسیدگی کنند. در واقع سازمان انتقال خون هیچ تبلیغ یا فرهنگ‌سازی انجام نمی‌داد در حالی که طبقه اول همان ساختمان خون اهدا می‌شد.
نیاز ایران به پلاسما چقدر است؟
در ادامه صدری با اشاره به تغییر سیاست‌ها در دولت‌های مختلف گفت: 8 سال مدیری در سازمان انتقال خون داشتیم که همراه بود. بعد از آن 8 سال وزیر و رییس انتقال خون آمد که اجازه تاسیس یک مرکز اخذ پلاسما صادر نشد در دولت یازدهم و دوازدهم وزیر بهداشت وقت کاملا مخالف فعالیت بخش خصوصی در این حوزه بود، اما وقتی کرونا همه گیر شد و نقش پلاسما مشخص شد آنقدر که هیچ کشوری حاضر به صادرات یک کیسه پلاسما حتی به 10 برابر قیمت نبود متوجه سیاست اشتباه خود شدند، اما متاسفانه زمان از دست رفته بود.
او تصریح کرد: ارزش بازاری دارو‌های پلاسمایی 6 همت است که 40 درصد آن وارداتی است. امروز 50 درصد پلاسمای مورد نیاز کشور یعنی 500 هزار لیتر در داخل تامین می‌شود این درحالی است که کسری پلاسمای جهانی 18 درصد است. در ادامه این نشست عبدل وند مدیرکل غذا دارو با بیان اینکه سیاست این سازمان حمایت از بخش خصوصی و خودکفا شدن کشور در تامین پلاسمای کشور است، گفت: به‌طور کلی افزایش واحد‌های فعال در حوزه پلاسما اعم از اخذ فرآورده، پالایش و تبدیل آن به دارو اتفاق خوبی است. هم به لحاظ مالی، هم پدافند غیر عامل، زیرا علاوه بر تقویت صنعت داروی کشور، سلامت فرد اهدا‌کننده به‌طور کامل پایش می‌شود. او در بخش دیگری از صحبت‌هایش اینطور گفت: در دوران کرونا کشور‌هایی که تولید صنعتی داشتند و پلاسما صادر می‌کردند به دلیل شرایط خاص آن زمان حتی علی رغم پرداخت پول بیشتر حاضر نبودند این فراورده را به کشور دیگری صادر کنند در واقع آن زمان اولویت مردم کشور خودشان بودند. مدیرکل سازمان غذا و دارو تصریح کرد: ما به‌طور کامل از این روند حمایت می‌کنیم و هر کمکی در سطح فنی و کارشناسی بتوانیم فارغ از اینکه واحد دولتی، خصولتی یا بخش خصوصی باشد انجام می‌دهیم، زیرا مهم‌ترین اولویت و هدف این سازمان سلامت و درمان مردم است.